Naceu en Amasia (Ponto) no ano 64 a. Xc e viviu ata o 19 ou 24 d. Xc.Foi un gran viaxeiro que, aproveitando a paz romana, percorreu case todas as terras da ecúmene, chegando a Armenia en oriente, até Sardeña en occidente, e desde o Mar Euxino (Mar Negro) no norte até os límites de Etiopía no sur. Percorreu o Nilo até Asuán nunha expedición dirixida por Elio Galo, prefecto romano de Exipto.
Del consérvanse unicamente algúns fragmentos do seu traballo histórico, as súas Memorias históricas, en 43 libros, complemento da historia do grego Polibio. En cambio si se recolle case por completo a súa magna obra Geografica (Xeografía), a cal se data entre os anos 29 a. C., en que dá comezo o seu periplo, até o ano 7. Consta de 17 volumes dunha descrición detallada do mundo tal como coñeceuse na antigüidade e posúen un gran valor, sobre todo como informe, polas súas propias e extensas observacións. Interesa sinalar que o terceiro deles dedícao a Iberia e o que nel se di foi recompilado doutras fontes, sobre todo de Posidonio, xa que Estrabón nunca estivo na Península Ibérica. Na Xeografía pode verse un mapa de Europa.
Como xeógrafo descritivo rexeitou a obra dos xeógrafos matemáticos como Eratóstenes de Cirene ou Hiparco de Nicea polo seu carácter puramente astronómico ou cartográfico. Isto levoulle a unha despreocupación polas causas físicas dos fenómenos naturais, centrándose nos aspectos humanos, a historia e os mitos para compor un retrato das xentes e os países que estudaba.
