Ritter foi un dos geógrafos máis importantes do século XIX. É considerado, xunto Alexander Von Humboldt, o pai da xeografía moderna. Na súa vida como geógrafo estudou as relacións entre o medio físico e o medio humano e as diversas características da xeografía do mundo (xeografía descritiva). A súa obra de maior éxito foi "As ciencias da Terra en relación á Natureza e a Historia da Humanidade "(Die Erdkunde im Verhältniss zur Natur und zur Geschichte deas Menschen), de 19 volumes, onde analiza as influencias dos elementos do medio físico no desenvolvemento das actividades humanas.
Consideraba que o desenvolvemento histórico de cada nación ou país estaba moi influenciado pola configuración do medio físico deste. Estas teorías (teoría do espazo vital) influíron de maneira directa na xeografía política e en geógrafos posteriores como Ratzel ou Karl Haushofer.
